متن مرتبط با «داراییهای احتمالی» در سایت ARADGROUP نوشته شده است
نکات برجسته استاندارد حسابداری شماره 3 ایران (درآمد عملیاتی)
مقدمه درآمد عبارت است از افزایش در حقوق صاحبان سرمایه بجز مواردی که به آورده صاحبان سرمایه مربوط شود. مفهوم درآمد، هردو گروه درآمد عملیاتی و درآمد غیر عملیاتی را در بر می گیرد. درآمد عملیاتی عبارت از درآمدی است که از فعالیهای اصلی و مستمر واحد تجاری حاصل می گردد. و با عناوین مختلفی از قبیل فروش ، حق الزحمه ، سود تضمین شده (بهره) سود سهام و حق امتیاز مورد اشاره قرار می گیرد. مبحث اصلی در حسابداری درآمد عملیاتی عمدتا معطوف به تعیین زمان شناخت درآمد عملیاتی است. درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می شود که شواهد کافی مبنی بر وقوع یک جریان آتی ورودی منافع اقتصادی وجود داشته باشد و این منافع را بتوان به گونه ای اتکا پذیر اندازه گیری کرد. دامنه کاربرد این استاندارد برای حسابداری درآمد عملیاتی حاصل از معاملات و رویدادهای زیر بکار گرفته می شود: الف. فروش کالا : کالا شامل کالای تولید شده توسط واحد تجاری برای فروش و همچنین کالای خریداری شده جهت فروش مجدد از قبیل کالای خریداری شده توسط یک واحد بازرگانی یا زمین و سایر املاک نگهداری شده برای فروش مجدد است. ب.ارائه خدمات : ارائه خدمات معمولا متضمن اجرای وظیفه ای مورد توافق طی مدتی معین توسط واحد تجاری است. خدمات ممکن است طی یک یا چند دوره مالی ارائه شود. برخی از پیمانهای ارائه خدمات ماهیتا از نوع پیمانهای بلند مدت است. درآمد عملیاتی حاصل از چنین پیمانهایی ، طبق استاندارد حسابداری شماره 9 با عنوان حسابداری پیمانهای بلند مدت شناسایی می شود. ادامه مطلب... ,نکات برجسته استاندارد حسابداری,استاندارد حسابداری3,مالی,حسابداری,ذخایر,بدهی های احتمالی,داراییهای احتمالی ...ادامه مطلب
نکات برجسته استاندارد شماره 4 ایران (ذخایر، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی)
هدف استاندارد حسابداری شماره 4 ،اطمینان از بکارگیری معیارهای شناخت و مبانی اندازه گیری مناسب در مورد دخایر، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی و نیز افشای اطلاعات کافی در یادداشتهای توضیحی برای درک بهتر ماهیت ، زمان بندی مبلغ آنها توسط استفاده کنندگان صورتهای مالی می باشد. این استاندارد ، ذخایر را به عنوان بدهی هایی تعریف کرده است که زمان تسویه و یا تعیین مبلغ آن توام با ابهام نسبتا قابل توجه می باشد. اصطلاح “ذخیره” در مورد اقلامی از قبیل کاهش ارزش دارایی ها و مطالبات مشکوک الوصول نیز بکار می رود. این اقلام مبلغ دفتری داراییها را تعدیل می کند و مشمول این استاندارد نیست. این استاندارد درمورد ذخیره تجدید ساختار (شامل عملیات متوقف شده) کاربرد دارد. هنگامی که تجدید ساختار منطبق با تعریف عملیات متوقف شده باشد، طبق استاندارد حسابداری شماره 31 با عنوان “دارایی های غیر جاری نگهداری شده برای فروش و عملیات متوقف شده” موارد افشای بیشتری ضرورت دارد. اصطلاحات ذیل در استاندارد حسابداری شماره 4 (ذخایر ، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی ) با معانی مشخص زیر بکار رفته است: ذخیره : نوعی بدهی است که زمان تسویه ویا تعیین مبلغ آن توام با ابهام نسبتا قابل توجه است. بدهی: عبارت از تعهد انتقال منافع اقتصادی توسط واحد تجاری ، ناشی از معاملات یا سایر رویدادهای گذشته است . ادامه مطلب... ,نکات برجسته حسابداری,استاندارد حسابداری4,مالی,حسابداری,ذخایر,بدهی های احتمالی,داراییهای احتمالی ...ادامه مطلب
