نکات برجسته استاندارد حسابداری شماره 3 ایران (درآمد عملیاتی)
مقدمه
درآمد عبارت است از افزایش در حقوق صاحبان سرمایه بجز مواردی که به آورده صاحبان سرمایه مربوط شود. مفهوم درآمد، هردو گروه درآمد عملیاتی و درآمد غیر عملیاتی را در بر می گیرد.
درآمد عملیاتی عبارت از درآمدی است که از فعالیهای اصلی و مستمر واحد تجاری حاصل می گردد. و با عناوین مختلفی از قبیل فروش ، حق الزحمه ، سود تضمین شده (بهره) سود سهام و حق امتیاز مورد اشاره قرار می گیرد. مبحث اصلی در حسابداری درآمد عملیاتی عمدتا معطوف به تعیین زمان شناخت درآمد عملیاتی است. درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می شود که شواهد کافی مبنی بر وقوع یک جریان آتی ورودی منافع اقتصادی وجود داشته باشد و این منافع را بتوان به گونه ای اتکا پذیر اندازه گیری کرد.
دامنه کاربرد
این استاندارد برای حسابداری درآمد عملیاتی حاصل از معاملات و رویدادهای زیر بکار گرفته می شود:
الف. فروش کالا :
کالا شامل کالای تولید شده توسط واحد تجاری برای فروش و همچنین کالای خریداری شده جهت فروش مجدد از قبیل کالای خریداری شده توسط یک واحد بازرگانی یا زمین و سایر املاک نگهداری شده برای فروش مجدد است.
ب.ارائه خدمات :
ارائه خدمات معمولا متضمن اجرای وظیفه ای مورد توافق طی مدتی معین توسط واحد تجاری است. خدمات ممکن است طی یک یا چند دوره مالی ارائه شود. برخی از پیمانهای ارائه خدمات ماهیتا از نوع پیمانهای بلند مدت است. درآمد عملیاتی حاصل از چنین پیمانهایی ، طبق استاندارد حسابداری شماره 9 با عنوان حسابداری پیمانهای بلند مدت شناسایی می شود. ادامه مطلب...